Azi Dahaka
W zaratusztriańskiej tradycji Iranu smoki miały wężowy wygląd i nazywane były „aži”, czyli po prostu „węże”. Odgrywały ważną rolę w tamtejszych wierzeniach, ale pojawiały się w świętych księgach głównie jako demoniczne stworzenia, które pożerały konie i ludzi.
AŽI DAHAKA
smok o imieniu Dahaka, według przekazów obalił pierwszego króla ludzkości, Dżamszida (namaszczonego przez najwyższe bóstwo, Ahuramazdę), po tym, jak tamten popadł w zbyt dużą pychę.
Przez jakiś czas sprawował tyrańską władzę, więził siostry poprzedniego władcy i kazał się karmić ludzkimi mózgami. Kiedy nareszcie został pokonany, przykuto go do skały, gdzie czeka na koniec świata; dopiero wtedy zostanie uwolniony (motyw ten powtarza się zresztą w różnych mitologiach, a odpowiednikiem Dahaki jest nordycki Fenrir i słowiański Simargł). Legenda mówi, że zostanie ostatecznie zabity przez pierwszego zmartwychwstałego człowieka.
Pomimo negatywnego aspektu, jaki Aži Dahāka nosi w mitologii, na przestrzeni całej historii ludów irańskich smoki były używane jako symbole na sztandarach wojennych.
Od jego imienia pochodzi też nazwa południowosłowiańskich smoków: ażdacha to w wierzeniach Słowian bałkańskich złowrogi smok, odpowiednik naszego żmija.